Pijn in haar voet

Op haar 24ste kreeg Lotte de diagnose reumatoïde artritis. Lotte deed voor die tijd vooral aan krachttrainingen en high intensity workouts. Uiteindelijk kwam daar hardlopen bij. Toen zij pijn kreeg aan de bal van haar voet, dacht ze nog even dat het lag aan haar nieuwe sportschoenen. Aangezien reuma in haar familie voorkwam, onderging Lotte een bloedonderzoek. Daar kwam niets uit. Het advies van de arts luidde: minder sporten en rust nemen.

“Ik ben niet zo goed in het opvolgen van dat soort adviezen,” lacht Lotte. “Aangezien de klachten niet overgingen, heb ik nog een test gedaan en die bleek positief. Er zijn namelijk meerdere tests om de diagnose RA te stellen. Bij de tweede test bleek inderdaad dat ik de ziekte had.”

Fanatieker sinds diagnose

Ondanks en misschien juist door de diagnose besloot Lotte dat zij de marathon van Amsterdam toch wilde lopen. “Als ik iets in mijn kop heb, ga ik het toch doen en het is mij ook gelukt. Net als het beklimmen van de vijf hoogste bergen van Ecuador. Of ik fanatieker ben geworden na mijn diagnose? Zeker, ik stel steeds hogere doelen. Waarom? Deels om me te bewijzen. Er ligt op chronische ziektes zo’n stigma, alsof je dan zou zijn afgeschreven. Toen ik mijn rug brak 14 jaar geleden door een aanrijding met een auto, zeiden de artsen dat ik nooit meer 10 kilometer zou kunnen lopen. In het begin moest ik na twee trappen lopen, drie uur bijkomen. Ik heb toen voor mezelf besloten dat ik dat gevoel nooit meer wilde hebben. Het is ook verslavend om zo fit te zijn. Toch heb ik niet het idee dat ik er obsessief mee bezig ben. Ik kan ook intens genieten van een rustdag.”

Relativeren

Door haar rugletsel, en de chronische rugpijn die daarmee gepaard gaat, was de schok van de definitieve diagnose voor Lotte minder groot. “Het kan altijd erger,” relativeert zij. “De diagnose ervaarde ze vooral als zwaar door de reacties van anderen. “Ik wil niet dat meisje met reuma zijn. Ik kan nog van alles. Van fietsen tot een marathon lopen. De marathonloper Eliud Kipchoge zei ooit ‘No human is limited’ en zo denk ik zelf ook. Ik ben ervan overtuigd dat als je echt iets graag wilt, het hoe dan ook kan. Dat heeft deze ziekte mij nog meer doen inzien. En ook om nog bewuster in het nu te leven. Als blijkt dat ik iets over een tijd echt niet meer kan, dan vind ik wel iets anders.”

“Als je echt iets graag wil, geef niet op en ga op zoek naar wat voor jou werkt!”

Maatwerk

Lotte is altijd heel duidelijk geweest tegen haar artsen in wat zij wel en niet wilde voor haar behandeling. “Reumatoïde artritis is een vervelende ziekte en verloopt bij iedereen anders. Bij mijn oma heb van dichtbij ik gezien dat zij bepaalde dingen niet meer kon. Nadat ik mijn rug had gebroken, heb ik ook zelf ervaren dat er altijd andere manieren zijn, naast medicatie, om de dingen te blijven te doen die je gelukkig maken.”

Dat zij zelf drie jaar lang de opleiding tot verpleegkundige heeft gevolgd, gaf Lotte wellicht een streepje voor tijdens de gesprekken met haar artsen. Toch wil ze benadrukken hoe belangrijk het is om voor jezelf helder te hebben hoe je wilt leven en wat belangrijk voor jou is. Dan kun je ook behandeldoelen stellen die passen bij jouw leven. “Deze ziekte vereist maatwerk en als je niet praat over wat jouw wensen en behoeften zijn, dan krijg je het niet voor elkaar. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander misschien niet. Iedereen heeft een eigen referentiekader. Als je echt iets graag wil, geef niet op en ga op zoek naar wat voor jou werkt! Zelf droom ik ervan om nog alle zes Major Marathons in één jaar te lopen. Dat zou mij de eerste vrouw ter wereld maken die dat is gelukt.”

Balans

Tussen het intensief sporten door zorgt Lotte goed voor zichzelf. Gezond eten, veel slaap en rust tussendoor werken het beste voor haar. Al hoewel zij op zaterdag heus wel een wijntje drinkt, weet ze dat ze de dag erna even rustig aan moet doen. Haar grenzen bewaken blijft wel een aandachtspunt. “Ik ben door deze ziekte wel harder voor mezelf geworden, fanatieker en kan mij dan mee laten slepen. Dat is niet altijd het beste voor mijn lichaam. Ik zou de balans eigenlijk nog beter moeten bewaren. Al met al kan ik doen wat ik het liefste wil doordat ik voor mezelf opkom en zorg. Dat raad ik iedereen aan.”