Niet lekker in zijn vel

Drie jaar geleden modderde Luuk al geruime tijd aan met zijn gezondheid. Hij had de ziekte van Pfeiffer, zat niet goed in zijn vel en kon daardoor niet werken als leerkracht in het basisonderwijs. Zelf voelde hij al langer aan dat er iets niet helemaal klopte. De moeheid ging echter niet over en er werd gedacht aan de ziekte van Lyme. “Mijn bloed werd toen iedere zes weken geprikt, maar de uitslagen waren steeds dubieus,” vertelt Luuk. “Uit het niets kreeg ik ook nog eens dikke, rode en pijnlijke handen.” Een gewrichtsontsteking in zijn heup zorgde voor ondraaglijke pijn, waardoor Luuk niet meer kon lopen. Hierdoor logeerde hij 1,5 week bij zijn moeder. “Voor mij was het een traumatische ervaring om op mijn 27ste zo afhankelijk te zijn van mijn moeder.” Voor de ontstekingen werd Luuk uiteindelijk doorverwezen naar de reumatoloog waar, na negen maanden onduidelijkheid, de diagnose reumatoïde artritis werd gesteld.

Regie in eigen handen houden

“Niet weten wat ik had, maakte mij heel erg onzeker. Die tijd is heel heftig geweest, omdat ik het gevoel had dat mijn leven stilstond en dat ik daar zelf geen controle op kon uitoefenen. Toen ik een diagnose kreeg, kreeg ik weer meer grip en kon ik zelf sommige factoren beïnvloeden om ervoor te zorgen dat ik mij beter ging voelen.” Zo ging hij nog meer op zijn voeding letten en at hij geen geraffineerde suikers en bijna geen vlees. Ook heeft hij met hulp van de verpleegkundige in het ziekenhuis gekeken naar de manier hoe hij het beste in conditie kon blijven. Zo bleek in een laag tempo fietsen, wandelen en cardio voor hem te werken.

Na negen maanden thuis te hebben gezeten met veel onzekerheden, wilde Luuk, een al eerder geplande reis naar Thailand, absoluut niet laten schieten door zijn behandelplan. Hij heeft bij de arts duidelijk aangegeven dat hij hoe dan ook op vakantie wilde. “Ik wilde de regie in eigen handen houden en heb mijn wensen kenbaar gemaakt. Ik heb gezorgd dat mijn medicijnenkit en -paspoort helemaal op orde waren. De behandeling met medicatie zou binnen drie maanden aanslaan, waardoor ik dus pijnvrij was tijdens mijn vakantie.”

“Ik wilde de regie in eigen handen houden en heb mijn wensen kenbaar gemaakt bij mijn arts.”

Belangrijke lessen

Voor Luuk was de reis naar Thailand een omslagmoment en de eerste stap naar herstel, na maanden van veel stress. “Ik kwam tot rust en kon de periode daarvoor afsluiten. Ook kon ik eindelijk hardop sparren met mijn vriend over wat ik nou echt wilde doen met mijn leven. Ik wist al heel lang dat werken in het onderwijs mij niet gelukkig maakte, maar dat heb ik heel lang ontkend. Familie en vrienden, die bij mij kwamen eten, riepen vaak dat ik iets moest doen met mijn kookkunsten. Ik kreeg regelmatig het verzoek om mijn recepten te delen. Zo is het idee van mijn foodblog ontstaan. Bewust worden van het feit dat ik niet gelukkig was in mijn baan als leerkracht, is voor mij de grootste les van mijn ziekte. Daarnaast moest ik ook mijn vermoeidheidsklachten leren accepteren. Een sociaal leven is enorm belangrijk voor mij en ik vind het soms echt vervelend dat ik op feestjes de eerste ben die weg gaat. Of dat ik bij het opstaan nog steeds zo verschrikkelijk moe ben. Wat mij dan helpt? Niet bij de pakken neer gaan zitten, want als ik in de slachtofferrol schiet, kom ik helemaal nergens. Daarnaast zijn er ook genoeg dingen waar ik wél invloed op heb, zoals mijn voeding en bewegen. Ook accepteer ik nu dat ik er soms niet onderuit kan om medicatie te gebruiken. In het begin wilde ik alles oplossen door gezonde voeding, maar dat is gewoon niet haalbaar.”

Je hart volgen

Zijn succesvolle foodblog, LuuksKitchen, startte hij drie jaar geleden met als doel anderen te inspireren. Ook deelt hij veel via zijn Instagram. Gezond, puur en eerlijk eten staan bij Luuks recepten voorop. Vier maanden geleden ontving hij hiervoor en award. “Voor mij is dat de bekroning voor wat ik graag anderen wil laten ervaren: meer groente en fruit gebruiken bij het koken. Mijn hart volgen, heeft mij, in het leren omgaan met reumatoïde artritis, veel gebracht. Voor mij persoonlijk was dat van mijn hobby mijn werk maken. Dat geeft zoveel energie! Voor een ander kan dat iets weer heel anders zijn, maar doe vooral wat je gelukkig maakt.”