Henk heeft psoriasis: ‘Je moet echt voor jezelf durven opkomen!’
“Psoriasis heeft me mede gevormd tot wie ik nu ben”, stelt de 49-jarige Henk de Wit. Hij heeft zich goed verdiept in de behandelmogelijkheden. Dat maakte hem steeds mondiger en een goede sparringpartner voor zijn specialist. “Je moet echt voor jezelf opkomen, aangeven wat je wilt en wat wel of niet acceptabel is. Alleen dan weet de specialist wat belangrijk voor jou is.”
Aangeven wat je wel en niet wilt
Henk gebruikt zijn ervaringen in zijn werk als stresscoach en stoelmasseur. “Er zijn maar weinig coaches die tegen iemand met een huidziekte kunnen zeggen ‘ik begrijp wat je doormaakt’. Ik kan dat wel. Dankzij mijn huidziekte ben ik ervaringsdeskundige en kan ik meer betekenen voor deze cliënten dan andere coaches.
Zo sterk en zelfverzekerd als ik nu ben, was ik niet toen ik vijfentwintig jaar geleden naar mijn huisarts ging met wat plekjes op mijn huid. De diagnose was psoriasis en later ook artritis psoriatica. Destijds wist ik er nog niet zoveel over maar ik ben me gaan verdiepen in de symptomen én in de behandelmogelijkheden. Dat maakte me na verloop van tijd tot een hele goede sparringpartner voor mijn specialist. Gaandeweg werd ik steeds mondiger. Je dient als patiënt echt voor jezelf op te komen en aan te geven wat je wel en niet wilt en wat voor jou wel en niet acceptabel is. Wat jouw persoonlijke behandeldoelen zijn. Alleen dan weet immers de specialist wat voor jou belangrijk is. Dus als je zelf niet zo assertief bent, neem dan iemand mee die wel voor je kan opkomen. Er is namelijk veel meer mogelijk dan je denkt. Je moet er alleen wel om vragen.”
“Er is veel meer mogelijk dan je denkt. Je moet er alleen wel om vragen.”
Huid vrij van plekjes
“Met mijn huidige behandeling gaat het prima. Mijn huid is vrijwel helemaal vrij van plekjes en de gewrichtsontstekingen zijn onder controle. Ik voel me goed en ik zie er nu zo goed uit dat ik zelfs meerdere fotoshoots voor bedrijven heb gedaan. Korte broeken, korte mouwen, zwemmen, naar de sauna, al die dingen die ik niet droeg of deed omdat ik me schaamde, doe en draag ik nu wel.
Het enige waar ik nog wel last van heb, zijn vermoeidheidsklachten. Het is belangrijk dat ik voldoende slaap en niet te veel stress ervaar. Als stresscoach weet ik natuurlijk precies hoe anderen dat zouden moeten aanpakken. Maar nu het om mij gaat, lukt dat niet altijd. Zo ga ik af en toe over mijn grenzen. Kennelijk heb ik, net als iedereen, iemand nodig die mij een spiegel voorhoudt en zegt dat ik wat liever moet zijn voor mezelf.”
